Forum Ogrodnicze Świat Kwiatów
https://forum.swiatkwiatow.pl/

Kwiatkowa domowa apteczka
https://forum.swiatkwiatow.pl/kwiatkowa-domowa-apteczka-t12381.html
Strona 1 z 1

Autor:  elka [ 10.01.2015 20:41 ]
Tytuł:  Kwiatkowa domowa apteczka

Czytając o aloesie Wacława i uwagę Renatki, że "przyda się na prawie każdą dolegliwość", uzmysłowiłam sobie, że taki wątek by się przydał.
Proponuję więc byśmy się w tym miejscu wymieniali informacjami jakie domowe rośliny możemy zastosować na niektóre dolegliwości.

Aloes zwyczajny Aloe vera - roślina znana i ceniona od wieków.
- przecięty liść przykładamy do skaleczonej, oparzonej skóry czy w miejscu ukąszenia owada, działa łagodząco, ułatwia gojenie
- nalewka aloesowa - wzmocnienie organizmu
- syrop aloesowy - na kaszel
- maseczki i toniki - poprawa stanu skóry

Gdzieś mam sprawdzony przepis na nalewkę, muszę poszukać, pamiętam, że roślina powinna mieć co najmniej 3 lata.

Autor:  doronia [ 10.01.2015 20:59 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Proponuje do domowej apteczki żyworódke

ŻYWORÓDKA: właściwości lecznicze i pielęgnacyjne


Żyworódka pierzasta to roślina, która ma szersze zastosowanie lecznicze niż aloes. Dzięki zawartości dużej ilości witaminy C oraz bogactwu mikro- i makroelementów wykazuje właściwości regenerujące, przeciwzapalne i immunostymulujące. Stosując okłady z liści żyworódki oraz pijąc soki konserwowane spirytusem, wyleczymy choroby dróg oddechowych, złagodzimy bóle reumatyczne, a także pozbędziemy się trądziku. Sprawdź, jakie właściwości lecznicze i pielęgnacyjne ma żyworódka pierzasta.

Żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata) to roślina z rodziny gruboszowatych (Crassulaceae), która pochodzi z Madagaskaru. Obecnie rośnie m.in. w Azji, Australii i Ameryce Środkowej. W Polsce jest uprawiana jako roślina doniczkowa.
Właściwości lecznicze żyworódki

Żyworódka jest skarbnicą mikro- i makroelementów, takich jak: mangan, miedź, selen, cynk, bor, glin, krzem, potas, wapń, żelazo. Ponadto zawiera dużo witaminy C. Roślina ta wykazuje działanie:

bakterio- i wirusobójcze oraz antygrzybiczne: żyworódka szczególnie szybko niszczy bakterie ropotwórcze (gronkowce, paciorkowce);
przeciwzapalne - hamuje proces zapalny wskutek niszczenia bakterii i rozkładu wytwarzanych przez nie toksyn. Zmniejsza także miejscowe przekrwienia i obrzęki;
regenerujące - przyspiesza gojenie uszkodzonego naskórka, a także szybko oczyszcza ranę z ropy i zmartwiałych fragmentów tkanek. Zmniejsza także widoczność blizn;
immunostymulujące - zwiększa ogólną odporność organizmu oraz odporność skóry na urazy.

Żyworódka na trądzik i inne choroby skóry

Sok zawarty w liściach żyworódki jest stosowany w leczeniu wielu zmian skórnych, takich jak np. trądzik. Żyworódka wykazuje właściwości przeciwzapalne i bakteriobójcze dzięki zawartości pierwiastków, takich jak:

cynk, zwany także "minerałem piękna", reguluje produkcję serum, który zatyka pory skóry;
mangan - działa antybakteryjnie i przeciwalergicznie;
bor - wykazuje działanie antyseptyczne i ściągające skórę.

Leczenie trądziku polega na smarowaniu miejsc zmienionych chorobowo sokiem z żyworódki kilka razy dziennie. W miejscach, gdzie występują zmiany ropne, można przyłożyć nieduży listek pozbawiony błony lub gazik nasączony sokiem.

Sok z żyworódki przyspiesza też leczenie innych zmian skórnych, np. trudno gojących się ran, oparzeń, odleżyn, wrzodów na skórze, blizn pooperacyjnych, stanów zapalno-wysiękowych skóry, egzemy. Wszystkie rany, poza oparzeniami, należy przemywać sokiem z żyworódki lub liściem. Na oparzenia należy przyłożyć nasączony sokiem gazik. Żyworódka łagodzi także ukąszenia po owadach, szczególnie po komarach - zmniejsza uporczywe uczucie swędzenia, obrzęk i zaczerwienienie po ukąszeniu.
Właściwości lecznicze żyworódki - choroby układu oddechowego

Żyworódka dzięki dużej zawartości witaminy C działa immunostymulująco, tzn. większa odporność organizmu na infekcje, w tym na infekcje sezonowe (np. grypę). W związku z tym pomaga leczyć schorzenia, takie jak:

dychawica (astma) oskrzelowa,
astma alergiczna,
zapalenie oskrzeli,
zapalenie płuc (w tym ropne zapalenie płuc),
angina,
kaszel,
katar (w tym chroniczny katar).

W celu wyleczenia ww. chorób należy pić ok. 30 kropli soku z żyworódki dziennie. W przypadku kataru należy smarować sokiem nasadę nosa, a w przypadku anginy - okolice migdałków.
Zastosowanie żyworódki w leczeniu chorób zębów i dziąseł

paradontoza - należy wymieszać sok z żyworódki ze śliną i przytrzymać jak najdłużej w okolicy dziąsła dotkniętego zmianami chorobowymi;
krwawienie dziąseł - żuć kawałek liścia żyworódki przez 15 minut;
ból zęba - należy przyłożyć kawałek liścia do bolącego zęba i masować przez kilka minut.

Prozdrowotne właściwości żyworódki - choroby układu pokarmowego

zgaga - 30 kropli soku wymieszać ze śliną, połknąć. Najlepiej stosować przez 1-3 tygodnie;
wrzody żołądka lub owrzodzenie jelit - należy pić przed jedzeniem trzy razy dziennie po 20 kropli soku.

Zastosowanie żyworódki - choroby kobiece

stany zapalne żeńskich narządów płciowych,
nadżerka szyjki macicy,
zapalenie lub pęknięcie sutka u karmiących matek.

Żyworódka dla cukrzyków

Żyworódka stabilizuje zbyt wysoki poziom cukru - wypicie 30 kropli soku dziennie potrafi skutecznie zmniejszyć poziom cukru we krwi.
Sok z żyworódki na bóle różnego pochodzenia

bóle głowy,
bóle reumatyczne,
bóle kręgosłupa.

Należy smarować sokiem z żyworódki rejon dotknięty bólem kilka razy dziennie.

Inne zastosowania żyworódki - nieprzyjemny zapach z ust, zmęczone stopy i oczy

zmęczone stopy - smarowanie całej stopy sokiem z żyworódki sprawia, że zmęczenie stóp mija po kilku minutach. Sok zneutralizuje także przykry zapach stóp - posmarowanie nim stóp likwiduje przykry zapach niemalże natychmiast.
zapalenie spojówek - liście żyworódki należy przykładać na zamknięte powieki kilka razy dziennie.
nieprzyjemny zapach z ust - należy rzuć listek żyworódki przez 15 minut.

Przeciwwskazania do stosowania soku i liści z żyworódki

Spożywanie soku z żyworódki konserwowanego spirytusem nie jest wskazane dla osób, u których zawartość potasu mieści się w górnej granicy normy lub ją przekracza. Ze względu na zawartość ok. 23% alkoholu soku z żyworódki nie powinny spożywać dzieci.

Żródło informacji
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/m ... 41593.html

Autor:  matram2 [ 10.01.2015 23:59 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Od kilku lat robię nalewkę z aloesa:
0,5 kg liści aloesa; 0,5 l wina czerwonego; 0,5 l miodu.
Umyte i oczyszczone liście aloesa zmielić w maszynce do mielenia mięsa. Następnie zmielone liście wymieszać z winem i miodem. Odstawić w ciemne miejsce na 5-7 dni. Po tym czasie miksturę przecedzić przez sito. Powstałą nalewkę należy przechowywać w lodówce. Stosować rano i wieczorem jedną łyżkę stołową.
Na początku nalewka ma "trawiasty" smak, ale po pewnym czasie jest lepsza. Więc po zrobieniu nalewki można trochę poczekać, aż posmak trawy zniknie.

Uważam, że żyworódka na rany, skaleczenia jest lepsza niż aloes.
Nie robiłam nalewki z żyworódki, natomiast zmiksowane liście żyworódki nakładam na twarz. Świetnie nawilża cerę oraz łagodzi podrażnienia. Polecam! :sun:

Pozdrawiam

Autor:  kasia17071981 [ 11.01.2015 09:06 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Bardzo ciekawy temat :clap:
Kochani a ja chcę się spytać o żyworódkę bo mam je ale w kilku gatunkach czy to każda zawiera taki leczniczy sok.? :hug4:

Autor:  doronia [ 11.01.2015 10:05 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Kasiu poczytaj ten wątek na dole strony są zdjęcia dla porównania

http://www.netkobiety.pl/t6543.html

Autor:  doronia [ 11.01.2015 10:25 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Warto też wspomnieć o Geranium czyli tzw anginka i stewii

PELARGONIA, GERANIUM - ANGINKA
Roślina lecznicza, ozdobna z liści. Liści używa się do aromatyzowania herbaty. Znana jest z przyjemnego zapachu wydzielanego przy najlżejszym potrącaniu. Okłady ze zmiażdżonego liścia pomagają przy bólach głowy.
W medycynie ludowej używano liści przy bólach ucha. Można stosować do
kąpieli przy zapaleniach skóry, egzemach, liszajach i wysuszonej skórze.
Można stosować do poduszki przy bezsenności. Roślina ta bardzo skutecznie
odstrasza komary. Jedna dorosła roślina odstrasza komary z 3m2
widzę,
Wywar z liści Geranium stosuje się
przy chorobach żołądka, zapaleniu gardła, przeziębieniu, katarze. Stosuje
się także zewnętrznie - przy chorobach skóry, bólach głowy - okłady z
soku, na uspokojenie i poprawę koncentracji dobre są inhalacje, a na
poprawę tłustej cery korzystnie wpływają napary. Anginowiec pochodzi z tej
samej rodziny, co pelargonie. Nie wymaga specjalnej troski, ale ważne jest, by
go regularnie podcinać, wtedy będzie miał ładny pokrój. Rośliny te
hodowane są zazwyczaj dla aromatycznych liści, nie dla kwiatów, które są
niepozorne i szybko znikają. I rzadko kwitną. Liśćmi można aromatyzować
ciasta! Podcina się najczęściej stożki wzrostu, co 2 tygodnie. I
rzeczywiście, ta roślinka lubi się rozkrzewiać.
Żródło informacji
http://uzdrawjasie.pl.tl/anginka.htm

Stewia - naturalny słodzik

Stewia to roślina o wyjątkowo słodkich liściach (Stevia rebaudiana) oraz słodzik z niej otrzymywany. Roślina stewia (Stevia rebaudiana) pochodzi z Ameryki Południowej i wykorzystywana jest tam od setek lat jako naturalny słodzik i lekarstwo. Współczesne badania potwierdzają, że stewia jest bezpiecznym zamiennikiem cukru i ma korzystne działanie przy nadciśnieniu i cukrzycy. Dbasz o zdrowie, szczupłą sylwetkę, nie chcesz lub nie możesz jeść cukru? Stewia może być dla Ciebie dobrą alternatywą.
O stewii w skrócie:

Słodzik stewia:

To w pełni naturalny słodzik roślinny
Ma zero kalorii
Jest nawet 250-450 razy słodszy od cukru spożywczego (sacharozy)
Rozpuszcza się w wodzie i alkoholach
Może być stosowany do pieczenia i gotowania - jest odporny na wysoką temperaturę (do 200 °C)
Nadaje się do słodzenia kwaśnych potraw – jest stabilny w kwaśnym i zasadowym środowisku (pH 3-9)
Nie ulega fermentacji
Może być długo przechowywany
Nie powoduje próchnicy zębów

Stewia:

Nie podnosi poziomu cukru we krwi, może być używana przez diabetyków
Jest bezpieczna dla osób chorych na fenyloketonurię (PKU)
Jest nieszkodliwa – została przetestowana na zwierzętach i jest używana przez ludzi od wielu lat bez niepożądanych efektów
Stevia może być uprawiana samodzielnie: przez cały rok w domu lub latem w ogrodzie
W sklepach internetowych można kupić suszone liście stewii oraz skoncentrowany wyciąg w proszku, płynie lub tabletkach

Roślina stewia (Stevia rebaudiana)

Istnieje ponad 200 gatunków stewii, z których najsłodszym zbadanym jest Stevia rebaudiana. Gatunek ten pochodzi z Paragwaju i dorasta przeciętnie do 30-60 cm. Indianie Guarani używają stewię od ponad 1500 lat i nazywają ją słodkim ziołem. W 1899 r szwajcarski botanik Moisés Santiago Bertoni po raz pierwszy opisał szczegółowo roślinę stewię i jej słodkie właściwości. W 1931 roku dwaj francuscy chemicy wyizolowali glikozydy, które dają stewii słodki smak.

Stewia zaczęła zyskiwać popularność na początku lat siedemdziesiątych. Wtedy ukazały się badania, w których podejrzewano sztuczne słodziki, takie jak cyklaminian i sacharyna, o działanie rakotwórcze. Potrzebne stało się znalezienie bezpiecznej alternatywy. W Japonii zaczęto uprawiać stewię oraz opracowano metody otrzymywania wodnego ekstraktu z liści i oczyszczonych stewiozydów. Pierwszy komercyjny słodzik ze stewii został wyprodukowany tam w 1971 roku. W Japonii stewia szybko zyskiwała popularność, osiągając aż 40% udział w rynku słodzików. W innych częściach świata stewię zaczęto używać powszechnie dużo później. W Stanach Zjednoczonych Agencja Żywności i Leków (FDA) dopuściła stosowanie rebaudiozydu A jako słodzika w grudniu 2008. W Unii Europejskiej pozwolono na używanie wszystkich glikozydów stewiolowych w grudniu 2011.
Co słodzi w stewii?

Liście stewii zawierają około 10% glikozydów stewiolowych, które są około 300 razy słodsze od cukru. Sama roślina jest więc około 30 razy słodsza od cukru. Glikozydy stewiolowe to cząsteczki składające się z glukozy i innej niecukrowej substancji (zwanej aglikonem). Glukoza obecna glikozydach pobudza receptory słodkiego smaku na języku, wywołując wrażenie słodkości. Wyróżniono kilka glikozydów stewiolowych, z czego największe znaczenie mają dwa: stewiozyd i rebaudiozyd A. Najsłodszy i najlepszy pod względem smaku jest rebaudiozyd A. Zawiera on aż cztery cząsteczki glukozy, więc smakuje słodziej niż uboższy w glukozę stewiozyd. Ostatnio hodowcy otrzymali nowe odmiany stewii bogatsze w glikozydy stewiolowe, a szczególnie rebaudiozyd A. Niska zawartość stewiozydu, a wysoka rebaudiozydu A jest pożądana ze względów smakowych. Niektóre z gorzkich receptorów języka reagują na aglikony. Szczególnie stewiozyd może mieć lekko gorzkawy smak. Stewia nie smakuje identycznie jak cukier, słodycz stewii jest wyczuwana później i trwa dłużej.

Glikozydy stewiolowe nie są trawione, więc nie dostarczają kalorii. W przewodzie pokarmowym, rebaudiozydy są metabolizowane do stewiozydu. Następnie steviozyd jest rozkładany na glukozę i stewiol. Uwolniona glukoza jest wykorzystywana przez bakterie jelitowe i nie jest wchłaniana do krwiobiegu. Stewiol nie jest trawiony i zostaje wydalony.

Informacja o stewi pochodzi z tej str.
http://stewia.info.pl/

Autor:  ANTURIUM87 [ 11.01.2015 16:35 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Super wątek, cenne rady zawsze się przydadzą. A roślin leczniczych jest cała masa i warto je uprawiać.

Autor:  aniula89 [ 12.11.2017 17:51 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Jak Halinka radzi napar z majeranku na kaszel

post149475.html?hilit=kaszel#p149475

Autor:  Majanda12 [ 14.11.2017 19:38 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Zamiast suszyć (co zwykle robiłam) w tym roku zamroziłam miętę, melisę i pysznogłówkę, herbatka smakuje zacnie :thumbsup:

Autor:  ANTURIUM87 [ 15.11.2017 18:20 ]
Tytuł:  Re: Kwiatkowa domowa apteczka

Majanda12 pisze:
Zamiast suszyć (co zwykle robiłam) w tym roku zamroziłam miętę, melisę i pysznogłówkę, herbatka smakuje zacnie :thumbsup:

Ciekawy pomysł, uwielbiam herbaty o różnych smakach, pysznogłówka brzmi kusząco...

Strona 1 z 1 Strefa czasowa UTC+1godz.
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
https://www.phpbb.com/