Emerytura, przeprowadzka. Mieszkam w domu z bardzo małą działką. Dom rodzinny, do tej pory zamieszkały przez brata. Ja wróciłam do niego po kilkudziesięciu latach wędrówki po Polsce i świecie (praca). Działka zagospodarowana przez bratową, więc nie będę jej w roślinach przecież grzebała (mamy zupełnie inny gust kwiatowy). Szukałam swojego kawałka ziemi. Nie ma. Po prostu nie można tu nic kupić (no chyba, że ma się dziesiątki tysięcy. Nie mam). W końcu byłam już tak zdesperowana (wiosna wielkimi krokami się zbliża), że jak usłyszałam: "jest, ale 7 kilometrów od miejsca zamieszkania, nie było tam nikogo przez ostatnie kilka lat (6), jakieś drzewa tam są, szopki po owcach czy innej zwierzynie", wrzasnęłam: "kupuję!". No i klamka zapadła. Niestety. Dlaczego niestety? Bo dopiero po decyzji pojechałam zobaczyć co to jest. To nie działka, a kawałek opuszczonego sadu. Tam nawet trawa nie rośnie, bo ogromne drzewa rosnące po całej długości owej "działki" zacieniają ją w całości. Ogrodzenie leży poprzerastane siewkami jakichś krzaków. Rudery do rozebrania i wywiezienia. Warzywnika nie ma gdzie zrobić... Byłam w szoku dni kilka (dwa), otrzepałam się i podjęłam decyzję: działkę trzeba kupić, bo starsza kobieta ucieszona, że w końcu kupca znalazła, więc głupio ją teraz tej radości pozbawiać. Nic nie będę robiła w tym roku. Wróć, nie, że nie będę robiła, będę obserwowała jak się te drzewa i krzewy zachowują, jak rodzą i te, które będą dobre zostaną. Reszta zostanie wycięta i może jakiś warzywniak w przyszłym roku się wykombinuje. Ten rok przeznaczam na dojście moje do siebie, po owym szoku...
Na udokumentowanie, że nie przesadzam, kilka zdjęć:

_________________
Wiedźmowata

Ewo, najważniejsze, że jednak jakaś działeczka jest. Wiesz co jest pocieszające? Zdecydowanie nie będziesz się na tej emeryturze nudzić. Rzeczywiście najpierw trzeba usunąć to, co na pewno się nie przyda. Sad wygląda nieźle, możesz już teraz trochę powycinać zbędnych badyli. Na pewno przydadzą się cegły, można z nich poukładać obrzeża i ścieżki. No i jeżeli to jest 7 kilometrów od domu to przydałoby się wybudować jakąś prostą altaneczkę żeby było gdzie trzymać narzędzia i żeby się można było schować przed deszczem. Będzie dobrze, wierz mi, mam doświadczenie w zaczynaniu od zera, na początku to przeraża, potem wpada się w amok twórczy i wszystko idzie do przodu. Szczerze Ci kibicuję i trzymam kciuki. Powodzenia.

_________________

Pozdrawiam
Parapety Jagi cz.II
Ogród Jagi cz.I,Ogród Jagi cz.II, Ogród Jagi cz.III,Ogród Jagi cz. IV

Wiesz, to nie wyglądałoby tak źle, gdybym była te 20 lat młodsza. Teraz to raczej potrzebna by mi była trochę mniej wymagająca działka. Usunięcie tych "budowli" mnie przerasta. Podobnie z podnoszeniem płotu. Chyba ten rok wykorzystam na zaciągnięcie znajomości wśród miejscowej młodzieży i poproszenie ich w wykonaniu kilku typowo siłowych prac.

_________________
Wiedźmowata

A gdzie się mój post zagubił?
No nic, jeszcze raz napiszę.
Ewa, wygląda jak wyglada. Eternit chyba widzę na dachu, to niefajne. Klatki po królikach czy czym tam na ognisko, z chwastami razem.
A poza tym, super decyzja! Ogrodnik musi mieć swój skrawek ziemi, żeby nie zwariować.
Pracy sporo, ale jak Jaga pisze, nie będziesz się nudzić. Byle zdrowie i siły mieć
Ja z tych cegieł to podwyższone grządki na warzywa bym zrobiła.
Ten rok rzeczywiście masz na ogarnianie, oglądanie, decyzje co wyciąć, co zostawic. Szopka na pewno będzie potrzebna, jak z wodą, jakaś studnia jest?

Trzymam kciuki i gratuluję!

_________________
Czy nie starczy, że ogród jest piękny? Czy muszą w nim jeszcze mieszkać wróżki? - Douglas Adams
Byłoby miło

Ciasny, ale własny: część IV
Moje doniczkowce: część 2

Ewa, w jakim rejonie kraju się znalazłaś?

_________________
Czy nie starczy, że ogród jest piękny? Czy muszą w nim jeszcze mieszkać wróżki? - Douglas Adams
Byłoby miło

Ciasny, ale własny: część IV
Moje doniczkowce: część 2

To akurat jest dla mnie doskonale zrozumiałe. Musisz kogoś o pomoc w tych pracach poprosić. Zarąbać się, że tak powiem, nie byłoby wskazane. Eternit to rzeczywiście "zgniłe jajo" bo nie można go ot tak wyrzucić, są na to jakieś przepisy. Nie wierzę, że wytrzymasz cały rok bez grzebania w ziemi. Jakaś grządka by się przydała, a pomysł Dorki z cegłami jest wart przemyślenia.

_________________

Pozdrawiam
Parapety Jagi cz.II
Ogród Jagi cz.I,Ogród Jagi cz.II, Ogród Jagi cz.III,Ogród Jagi cz. IV

Cegły na razie będą odpoczywały, bo grządki dopiero w roku następnym będą - naprawdę nie ma miejsca na nie. To jest regularny sad. Do tego zbyt gęsto posadzony i od lat nie przycinany.


Świętokrzyskie. Busko-Zdrój.
Działka w okolicach. Ślicznych okolicach. Lekkie pagórki, dużo polnych dróg. We wsi, w której mam zamiar tę działkę kupić jest taki śliczny Chrystus Frasobliwy:

_________________
Wiedźmowata

Wracając do pierwszego/założycielskiego postu musze przyznać że Ewa jest na swoim. Przypomina mi to również to co pisała kilka lat temu Karolina o swoich przygodach z działką. Jej się udało - Tobie też się uda. Powodzenia.

_________________
Mój ogród cz. pierwsza,
druga i trzecia
aktualne burze
wacław pozdrawia

Wpadłam z wizytą się przywitać. No i nie mogę uwierzyć. Ewo, jesteś gdzieś niedaleko mnie... Ja do Buska mam 3 kilometry.

Pozdrawiam, Gosia

_________________
taki zwykły ogródek
taki zwykły ogródek cz.II
taki zwykły ogródek cz.III
taki zwykły ogródek cz.IV

Ja trochę dalej, ale region ten sam, jesteśmy już trzy. Jeszcze ciut i na jakąś kawkę się ugadamy I po sadzonki będziesz miała blisko jak już skrzydła rozwiniesz

_________________

Pozdrawiam
Parapety Jagi cz.II
Ogród Jagi cz.I,Ogród Jagi cz.II, Ogród Jagi cz.III,Ogród Jagi cz. IV