Dziękuję Ewuniu, obawiam się, że straszna ze mnie gaduła. Na szczęście tylko czasami

Pędzę ku końcowi - oto R jak Rhipsalis. Też już trochę przerabiałam, miałam kilka różnych gatunków, ale jakoś się nie utrzymały, nie potrafiłam ich też wyeksponować. Ten ze zdjęcia przyjechał z koleżanką z Litwy, ma to być Rhipsalis micrantha. Te spłaszczone pędy przypominą epifilum. A tak wyglądał jeszcze niedawno na kwietniku ściennym, parę dni temu go przesadziłam i poszedł w inne miejsce.


S - jak sępolia alias fiołek afrykański. Jedna moja stara z jakiegoś supermarketu, trochę zaniedbana i odratowywana po zmasowanym ataku wełnowców. Wymaga odmłodzenia Kwiatów jakoś nie fotografowałam, są granatowo-białe, ładne.


Teraz "saski" czy też "saśki"? Sansewierie...bardzo je lubię, pewnie dlatego, że takie pancerne i niewymagające Na początek kupiona z tzw. pewnego źródła Sansewieria cylindrica. Jest dziwnie mała, a liściory są chude i długie, spiczaste. Jakoś nie chce się rozmnożyć, ma mało światła, ale na tym konkretnym kwietniku, 3 metry od skierowanego na wschód okna po prostu nic innego mi nie wytrzymuje. Jest to więc uprawa szalenie ekstensywna



Nówka z gatunku, który podziwiałam jakiś czas temu u karlora - Sansevieria francisii, wygląda na małą, ale zwartą i o ładnie poukładanych liściach:


Następną dostałam od koleżanki, zastanawiałyśmy się co to takiego - latanie po sieci "urodziło" nazwę Sansevieria parva, ale to takie gdybanie tylko. Jest nietypowa, bo liście zwisają, do tego wyraźnie tworzy nadziemne rozłogi i chce wywędrować z doniczki. Moja ulubienica o rozwichrzonej czuprynie


Z miniaturek serii hahnii - ta najzwyklejsza, tutaj dwie rozetki:


A tutaj większa gęstwina:


Odmiana 'Moonshine' i zdjęcie z października, bo wczoraj słońce tak "walnęło" w roślinę w czasie fotografowania, że zdjęcie kompletnie nieudane. Światło czy też połysk księżyca to nazwa adekwatna, bo ten kolorek bladoseledynowy jakby z odrobiną szarości czy błękitu jest bezsprzecznie cudny. Rzecz jasna wymaga lepszego niż ja fotografa


Kolejna odsłona Sansevieria cylindrica, z innego źródła, jakoś inaczej wygląda i ja naprawdę tu się gubię w nazwach. Wysoka, strzelista, chuda...


I wariacja na temat hahnii - odmiana 'Hahnii Marginata' o żółtym brzeżku liścia. Szukam jeszcze 'Golden Hahnii' i takiej o seledynowych liściach


Tę sansewierię dostałam od koleżanki-fachury pod nazwą S.gracilis. Pewna tego nie była, ja też nie jestem. Dalej chude te liście, tyle że z kolei niewysokie i z lekka rozłożone. Zdjęcie z października, bo wczoraj się zagapiłam i nie zrobiłam lepszego. Coś tam chyba widać. Te liście i tak są prawie czarne


Koniec (niestety!) sasek, teraz szeflera. Dostałam ją od mojej Mamy 22 lata temu Góra rośliny jeszcze jakoś wygląda, choć powiązana siecią sznurków, dół jest goły. Próbuję tam puszczać epipremnum, średnio to wychodzi. Chyba zrobię sadzonki i dosadzę, może się uda. Czytałam, że nawet z liści można rozmnożyć.




Grudniki, czyli Schlumbergera. Taki fajny S.truncata w jakiejś odmianie, kwitł sobie w listopadzie na jasnoczerwono:


Drugi o kwiatach bardziej pomarańczowo-czerwonych:


I inny grudnik, którego szczepkę kiedyś przywiozłam z jakiejś wyprawy - ma inne "liście", zaokrąglone - S. x buckleyi. Bardzo mocno rośnie.


I drugi egzemplarz tej samej rośliny- mam na zbyciu, mogę też pociąć na szczepki, gdyby ktoś chciał.


Nie mogę jakoś znaleźć zdjęć kwiatów, jak mi wpadną w oko, to uzupełnię.

Teraz domowy rozchodnik, jedyny, Sedum burrito. Fajny kolor i wygląda trochę jak perełki na sznurku, ale to odpadanie liści przy najmniejszym dotknięciu doprowadza mnie do rozpaczy. Pędy za długie na parapet - jeśli mi się uda, to pójdzie wisieć!


Starzec segmentowy, młoda roślina. Młoda, bo tego starca bez przerwy muszę odmładzać=ciąć (wczoraj znów pociachałam tak, że zostały pięciocentymetrowe tylko fragmenty). Za ciemno, za ciepło, za dużo wody i w ogóle najlepiej będzie, jeśli wyemigruje.


Tu jest ta starsza roślina przed przycięciem i przepraszam za fatalną jakość zdjęcia. Długo trwała wczoraj sesja fotograficzna, bo większość roślin chciałam postawić na "postumencie", w tzw. międzyczasie słońce sobie wędrowało po niebie i warunki się zmieniały. Starzec źle trafił.


Tu inny starzec, wdzięczniejszy...czy tak można powiedzieć o gołych patykach? Ale jednak ma w sobie tę jakąś dziwaczność formy, do tego pędy są zielone ze smugowaniem. Taki ekscentryk roślinny


Jeszcze raz setkrezja - przed zimowaniem, przynajmniej kolor miała przyzwoity.


Stapeliowate. To też już taka trochę przebrzmiała pieśń. Pierwsza była Caralluma sprengeri, którą nabyłam na wystawie kwiatów, urzeczona soczystością jasnoseledynowych pędów w ciemne ciapy. Chciałam jej zrobić dobrze, nabyłam w OBI ziemię do kaktusów Jakoś mnie nie zdziwiło , że ziemia była sypka, miękka i brązowa. Niski torf mówiąc po ludzku. I posadziłam w to nieszczęsną carallumę, koniec nadszedł szybko Potem były jakieś huernie, orbee, kilka stapelii. Zostały dwie najodporniejsze, S.gigantea (podobno, nigdy nie kwitła) i S.grandiflora, która od czasu do czasu zakwita. W stadium niekwitnącym nie za bardzo umiem je rozróżnić. Może więc napiszę nr 1 i nr 2



A tak wyglądała grandiflora (wielkokwiatowa) z kwiatem. W sumie tylko te kwiaty sprawiają, że jeszcze roślina u mnie tkwi na parapecie:


Teraz synadenium - popularne, szybko rosnące S.grantii w formie czerwonolistnej. Splątało mi się trochę z pokazywanym wcześniej kedrostisem, trudno.


Już niewiele zostało, ale może w kolejnym poście

B.

_________________
Moje domowe rośliny cz.1 , cz.2 i cz.3

Ups, wyślizg, dziękuję dziewczyny za czujność i korektę! Podmieniłam zdjęcie

Problem w tym, że boję się dać portulakarię do piwnicy. Mam tam zimą jakieś +5 stopni i jakoś tak zawsze mi się wydaje, że te dość soczyste liście zmiękną, spadną, a roślinę szlag trafi Kaktusy tam zimowałam kiedyś, ale przy portulakarii mi drży ręka.

B.

_________________
Moje domowe rośliny cz.1 , cz.2 i cz.3

Sukulentowa trzykrotka - Tradescantia navicularis. Jak wszystkie trzykrotki niestety szybko się starzeje, rok, dwa i trzeba odmładzać. ma sztywne te liście, może nie kłujące, ale twarde. Nic nadzwyczajnego, ale ją lubię. Na zdjęciu już po tegorocznym odmłodzeniu.


A teraz trichodiademy, mam 3 różne, ale są podobne z liści, różnią się pokrojem
Trichodiadema concinnum z maleńkim kaudeksem, wyprostowana (w większości ), gęsta, liście maciupkie. Na zdjęciu widzę, że doniczka do wymiany.


Drugiej - Trichodiadema bulbosum - fatalnie wygląda, nawet miałam ją zaznaczoną w notatkach jako padniętą. Chyba była przesuszona i odżyła. Pocięłam ją wczoraj i posadzonkuję. Zdjęcie z października, naprawdę się rumienię ze wstydu


Trzecia i najwdzięczniejsza to Trichodiadema densum. Zdjęcie z października:


Zdążyłam już roślinę nieco pociąć i wyciągnąć w górę, żeby odsłonić tworzący się kaudeksik. Chyba wygląda ciekawiej, zdjęcie z wczoraj:


A tak wygląda z bliska, z pąkiem kwiatowym (samych kwiatów nie sfotografowałam, są podobne do kwiatów aptenii. Stokrotkowate). Kolor widać i strukturę liści też.


Doszłam do litery "Z" - Zamioculcas zamiifolia. Odporne na wszystko, kochana roślinka - rośnie na kwietnikach w korytarzu, gdzie jest zachodnie okno, za którym są drzewa, zaś w oknie jest mrożona szyba. Wytrzymuje, przyrasta


I jeszcze imbir, Zingiber officinalis. Kłącze kupione w celach kulinarnych, miało wyraźne oczko i zachęcona relacją znajomej posadziłam. U znajomej podobno nawet zakwitł! Posadziłam latem, doniczka stała w ogrodzie i nic...i nic...po paru tygodniach pogrzebałam w ziemi, coś tam się zieleniło, zagrzebałam i poczekałam cierpliwie. Wyrosły dwa wiechcie z liśćmi. To co w ziemi wygląda teraz tak:


Góra rośliny wygląda tak:


Nie bardzo mu służy ciepełko, liście trochę pożółkłe, do tego wyraźnie jest atrakcyjny dla przędziorków

I na tym właściwie koniec roślin bieżących.Mam jeszcze monsterę, której nie sfotografowałam, granat - obecnie na urlopie w piwnicy, lantanę traktowaną jako tarasowa, po sąsiedzku obecnie z granatem, parę fuksji i zwykłe pelargonie. Ale jeszcze coś tam chcę pokazać (za chwilę), na razie zagadka - co zostało posiane w tej doniczce?



B.

_________________
Moje domowe rośliny cz.1 , cz.2 i cz.3

A teraz tzw. przedszkole (nazwę splagiatuję od Remedios, chyba mi wybaczy):
Sępolie i hibiskus, tudzież wysiane koleusy


Ciąg dalszy sępolii:


A teraz wspomniany ileś tam postów temu pręt. Najnowszy wynalazek techniczny domowego majsterklepki. Pręt stalowy powieszony w poprzek pokoju, na tyle wysoko, żeby okno dało się otworzyć. Od paru dni zaczęłam na nim wieszać rośliny. Robię dziurki w plastykowych osłonkach (gwoździem rozpalanym na gazie), przewlekam 3 haczyki "eski", zaczepiam łańcuszki trzy, u góry łańcuszki znów zaczepiam o eskę i wieszam na kółku na pręcie. Podobno wg najściślejszych obliczeń pręt ma wytrzymać 20 kg bezproblemowo. Oby!

Na razie wygląda to tak:


Pod słońce:


Najcięższa donica ma ok. 5 kg, to ta stara hoja. Na wszelki wypadek powiesiłam ją z boku, tym bardziej, że lepiej, żeby nie miała pełnego słońca przez cały czas. Będzie miała ukośnie i przefiltrowane przez drzewa rosnące na zewnątrz, od zachodu:


Zamocowanie pręta i podwieszenie rośliny:


Hoja raz jeszcze i Philodendron scandens 'Brazil' obok:


Tu został powieszony również Rhipsalis micrantha, to ta cienizna w środku:


Tyle techniki wiszącej, teraz technika stojąca. Ponieważ dolne ramy okien są dość wysoko ponad parapetami (wynika to z tego, że stare okna były niegdyś wymienione), więc roślina stojąca na parapecie automatycznie może nie dosięgać do szyby, szczególnie jeśli jest to mikry sukulent. Stąd narodził się pomysł z półkami i parapety dwa wyglądają obecnie tak:


Póki co większość sukulentów tkwi w doniczkach bodajże fi 6, więc się mieszczą. Co dalej nie wiem - będę się martwić w przyszłości



B.

_________________
Moje domowe rośliny cz.1 , cz.2 i cz.3

Fajnie pomysły można pod patrzeć:) technika wisząca;)

_________________
pozdrawiam
Ania

moje zielone królestwo II
[Tajemniczy ogród Ani cz. II
Anglia moimi oczami

Basiu jestem pod ogromnym wrażeniem Twojego wcale nie chaosu
Każda roślinka super wyeksponowana i ma swoje miejsce. Masz tyle oryginalnych roślin , ze niektóre widzę po raz pierwszy
Ale Sansevieria parva jest po prostu przepiękna , zakochałam się w niej od pierwszego wrażenia . Gdyby czasem jakaś mała szczepeczka nie mieściła Ci się w doniczce , to proszę pamiętaj o mnie

_________________
Pozdrawiam

Mój zielony raj
Mój raj na ziemi cz.1
Mój raj na ziemi cz.2

Na zawsze w naszej pamięci. Agnieszko, spoczywaj w spokoju [*][*][*]

Pomysł z prętem wspaniały. Chyba tę rolę powierzę karniszom (nie używam firanek).

_________________
Wiedźmowata

Za koleżankami tylko

_________________
Pozdrawiam
elka



Wrocławska przyroda
moje kolczaste cz. 3.
trochę egzotyki cz.III
w moim ogródeczku - cz. VI
kwiatuszki elki III

Ja niestety jestem firankami "obciążona dziedzicznie", z racji śląskiego pochodzenia. Tu gardiny musiały być i basta. Ale tak sobie po cichutku myślę, że gdyby roślin wiszących przybyło, to może firankę zlikwiduję

B.

_________________
Moje domowe rośliny cz.1 , cz.2 i cz.3

Wczoraj zaczęłam sobie jeszcze oglądać zdjęcia sprzed lat, trochę mnie to zdołowało jak zobaczyłam, ile roślin zmarnowałam (w ogóle się zastanawiam, może powiesić kilka takich nieistniejących już - taki "pomnik poległych roślinek", czy to dobry pomysł czy jednak lepiej wieszać tylko bieżące?)

A Sansevieria być może parva będzie czekać, przesadzona ostatnio i musi tak z parę tygodni zmężnieć. Potem możemy odsadzać znowu

B.

_________________
Moje domowe rośliny cz.1 , cz.2 i cz.3